Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

Η γοητεία της χαμένης Ατλαντίδας

Η Ατλαντίδα είναι ένα μυθικό νησί που πρωτοαναφέρθηκε στους διαλόγους του Πλάτωνα “Τίμαιος” και ”Κριτίας”. Στην περιγραφή του Πλάτωνα η Ατλαντίδα υποτίθεται ότι βρισκόταν πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες, που τοποθετούνται στη σημερινή περιοχή του Γιβραλτάρ. Η Ατλαντίδα αποτελούσε μεγάλη ναυτική δύναμη και είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης, πριν από 9.000 χρόνια περίπου. Μετά από μία αποτυχημένη προσπάθεια κατάκτησης της Αθήνας, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στα βάθη του πελάγους, χωρίς κανείς να την ξαναδεί. Η ύπαρξη της Ατλαντίδας πολυσυζητήθηκε στην κλασική αρχαιότητα. Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την Ατλαντίδα, όπως ότι βρίσκεται βυθισμένη πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες, κάπου στον Ατλαντικό ή η σύνδεσή της με την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας και η τοποθέτησή της στην περιοχή της Σαντορίνης.

Αυτός είναι ο μύθος της Ατλαντίδας και οτιδήποτε άλλο έχει ειπωθεί που επιχειρεί να μετατρέψει το μύθο σε αλήθεια, δεν έχει αποδειχθεί. Σας μεταφέρω μία θεωρία για την Ατλαντίδα από τις πιο σύγχρονες και αληθοφανείς (πηγή: www.e-telescope.gr).


Εικόνα 1

Εικόνα 2
«Στις 20 Φεβρουαρίου του 2009, ο Bernie Bamford, ένας Βρετανός μηχανικός αεροναυπηγικής κάνοντας τυχαία περιήγηση στο Google earth, διέκρινε υποθαλάσσιους σχηματισμούς (περιοχή Α), που θύμιζαν οικοδομικά τετράγωνα, σε απόσταση περίπου 600 χιλιομέτρων Β-ΒΔ της νήσου Λα Πάλμα. Από περιέργεια έψαξα και βρήκα τη περιοχή του Ατλαντικού με τον παράξενο πυθμένα και το θέαμα ήταν εκπληκτικό. Μετά έκανα αποθήκευση την εικόνα αυτή και, επειδή ήταν πολύ σκοτεινή, την επεξεργάστηκα με το Adobe Photoshop και βγήκε και μία δεύτερη περιοχή (εικόνα 1). Μετά έβαλα στο Autocad την εικόνα της περιοχής και κατάλαβα ότι οι ευθυγραμμίες που προέκυψαν αποτελούν μια ευθυγραμμισμένη περιοχή (εικόνα 2). Στον “Κριτία” ο Πλάτωνας αναφέρει: “Αυτή η πεδιάδα ήταν φτιαγμένη από τη φύση. Το σχήμα της ήταν τετράγωνο και σε μερικά μέρη ορθογώνιο και μακρουλό, ίσιωσαν όμως τα ακανόνιστα σημεία της φτιάχνοντας τριγύρω χαντάκια (εικόνα 3). Κάθε χαντάκι δεχόταν όλα τα νερά που κατέβαιναν κυλώντας από τα βουνά, κύκλωνε την πεδιάδα, έφτανε μέχρι την πόλη κι από τα δυο μέρη της, προχωρούσε μέχρι τη θάλασσα και άδειαζε εκεί όλα τα νερά. Από το εσωτερικό της περιοχής ξεκινούσαν αυλάκια πλάτους περίπου εκατό ποδών. Μέσα απ’ αυτά τα αυλάκια, που απείχαν μεταξύ τους εκατό στάδια, κατέβαζαν την ξυλεία από τα βουνά στην πόλη”. Θεωρώ πως επιτέλους βρέθηκε η Ατλαντίδα έπειτα από 11.500 χρόνια.»
Εικόνα 3
     Μέχρι πράγματι κάποιος να βρει τη χαμένη Ατλαντίδα, εμείς μπορούμε να αφήσουμε τη φαντασία μας να καλπάζει και, ανάλογα με το τι επιθυμούμε, μπορούμε να πιστεύουμε όποια θεωρία μας γοητεύει! Και, σίγουρα, η ανακάλυψη ενός βυθισμένου πολιτισμού γοητεύει τους πάντες.


Μπίτσος Απόστολος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου