Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

Τα τέσσερα κεριά...

     Στις μέρες μας θα ακούτε όλο και πιο πολύ για σκληρότερα μέτρα στην πολιτική, για ανθρώπους που χάνουν τα σπίτια τους. Επίσης, θα ακούτε για θέματα περί καταστροφής του κόσμου και για απαθλίωση των ανθρώπων. Με ευκαιρία την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, θα ήθελα να σας διηγηθώ μία ιστορία που κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο. Είναι μια ιστορία εμπνευσμένη από ανθρώπους που έχουν μάθει να ελπίζουν και επιθυμούν να κάνουν καλύτερο τον κόσμο γύρω τους.


«Τα τέσσερα κεριά, έλιωναν, αργά αργά...

Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος, που μπορούσε να ακουστεί η συζήτησή τους.
Το πρώτο έλεγε:

“Εγώ είμαι Η ΕΙΡΗΝΗ … μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν. Πιστεύω ότι δε μου μένει άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω!”

Και έτσι, αφέθηκε σιγά σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά…


Το δεύτερο είπε:


“Εγώ είμαι Η ΠΙΣΤΗ … Δυστυχώς δεν χρειάζομαι πουθενά. Οι άνθρωποι δε θέλουν να ξέρουν για μένα, κι έτσι δεν έχει νόημα να παραμένω αναμμένο.”

Μόλις ολοκλήρωσε τα λόγια του, ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε πάνω του και το έσβησε...

Πολύ λυπημένο το τρίτο κερί, με τη σειρά του είπε:

“ Εγώ είμαι Η ΑΓΑΠΗ … Δεν έχω τη δύναμη να συνεχίσω να παραμένω αναμμένο. Οι άνθρωποι δεν μου δίνουν σημασία και δεν αντιλαμβάνονται το πόσο σημαντικό είμαι. Αυτοί μισούν ακόμα και αυτούς που τους αγαπούν περισσότερο.”

Kαι χωρίς να περιμένει άλλο, το κερί αφέθηκε να σβήσει.

Ξαφνικά, ένα παιδί μπήκε στο δωμάτιο και είδε τα τρία κεριά σβηστά. Φοβισμένο από το μισοσκόταδο, είπε:

“Μα τι κάνετε; Πρέπει να παραμείνετε αναμμένα! Εγώ φοβάμαι το σκοτάδι!”

…και ξέσπασε σε δάκρυα.

Τότε, το τέταρτο κερί είπε με συμπόνοια:


“Μη φοβάσαι παιδί μου, μην κλαις! Όσο θα είμαι εγώ αναμμένο, θα μπορούμε πάντα να ξανανάψουμε τα άλλα τρία κεριά! Εγώ είμαι Η ΕΛΠΙΔΑ!”


Με μάτια λαμπερά και γεμάτα δάκρυα το παιδί πήρε το κερί της ελπίδας και ξανάναψε όλα τα άλλα…

…ΑΣ ΜΗΝ ΣΒΗΣΕΙ ΠΟΤΕ Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΕΣ’ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ... ...και καθένας από μας ας θυμάται, να ανάβει ξανά με την Ελπίδα τα κεριά της Ειρήνης, της Πίστης και της Αγάπης…
»

Καταλάβατε; Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς με τις απελπιστικές καταστάσεις δεν πρέπει να επικρατεί ανάμεσά μας διχόνοια και απιστία, αλλά να έχουμε πάντα στο μυαλό μας τη λέξη ‘ΕΛΠΙΔΑ’, γιατί είναι η μόνη που μπορεί να ξανανάψει τη συνείδησή μας και να μας κάνει, για χάρη του παιδιού της ιστορίας και όλων των παιδιών του κόσμου, να πιστέψουμε σε ένα καλύτερο αύριο, χωρίς να χρειαστεί να ξανασβήσουμε τα άλλα τρία κεριά.
 
                                                                            Παναγιωτίδης Ιωάννης

Η φυλή των Καλάς


Οι Καλάς είναι μία φυλή στο Πακιστάν και υποστηρίζουν ότι είναι απόγονοι του Μέγα Αλέξανδρου. Μέχρι τον 19ο αιώνα ζούσαν στην αυτόνομη περιοχή του Καφιριστάν και αριθμούσαν στους 800.000. Σήμερα οι Καλάς είναι περίπου 3.000, χωρισμένοι σε 30 οικισμούς και ζουν σε υψόμετρο άνω των τριών χιλιάδων μέτρων στο Β.Δ. Πακιστάν. Ένα άλλο τμήμα ζει εντός των γειτονικών συνόρων του Αφγανιστάν και ένα μικρότερο στην Κίνα. Οι περισσότεροι, όμως, ζουν στο Πακιστάν.

Η γεωγραφική αυτή απομόνωση των Καλάς, συνέβαλε στη διάσωση του παραδοσιακού τρόπου ζωής, διατηρώντας μέχρι σήμερα, μετά από 2.300 χρόνια, πολλά στοιχεία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Οι Καλάς πιστεύουν ακόμα στους 12 θεούς. Η ενδυμασία των γυναικών μοιάζει πολύ με τον αρχαίο χιτώνα. Το καπέλο τους θυμίζει την αρχαία μακεδονική Καυσία. Ο τρόπος κατασκευής των σπιτιών τους έχει πολλά κοινά στοιχεία με το μακεδονίτικο σπίτι. Η γλώσσα των Καλάς είναι ένα μείγμα περσικών και αρχαίων ελληνικών και δε γράφεται.

ΧΕΜΑΝ = χειμώνας        
      ΓΙΟΥΝΑΝ ΑΡΥΔ = καρύδια                                    
      DI = δίδω                                                            
      ΝΟΜ = όνομα                                                      
      ΔΟΝΤΟΥΓΙΑ= δόντια                                     
      ΓΥΝΑΙΚ= γυναίκα    
        ΙΛΑ = έλα                                                            
      ΓΙΟΥΝΑΝ= Έλληνες (Ίωνες)                                  
      ΙΣΠΑΤΑ= χαιρετισμός (από το ασπάζομαι) 
      ΠΑΡΕΙΜ = πορεύομαι, διαβαίνω (από το πάρειμι)
                    
                                                            Τσιτσεκίδου Αναστασία

Επίσκεψη στο καρναβαλικό εργαστήρι Ξάνθης

Λίγες ημέρες πριν τη μεγάλη καρναβαλική παρέλαση στην Ξάνθη, η Δημοσιογραφική Ομάδα επισκέφθηκε το καρναβαλικό εργαστήρι της Ξάνθης.
Μάθαμε για τον τρόπο κατασκευής των αρμάτων, για το πώς γεννιούνται οι ιδέες για τις φιγούρες, αλλά κυρίως τα είδαμε όλα, αν και μισοτελειωμένα, από κοντά και πριν απ’ όλους. Ο κύριος Αντώνης Κουτσούμπας, ο υπεύθυνος καλλιτέχνης του εργαστηρίου, μας ξενάγησε στο χώρο και προθυμοποιήθηκε να μας δώσει και μία συνέντευξη.

Τ Σ Ι Ρ Κ Ο     Η     Ε Λ Λ Α Σ

Η κυρία Μέρκελ λιοντάρι, έτοιμη να μας φάει!

                                    Ο κύριος Πάγκαλος. Η φιγούρα υπήρχε και πέρυσι.
                                            Και φέτος παρελάζει ... τρώγοντας ... πάλι!

                                         Η επιγραφή στο άρμα του κυρίου Πάγκαλου!
                                                                    Ουδέν σχόλιον!

               Ο πρωθυπουργός κύριος .. Παπαδήμιος υποδύεται τον κλόουν του τσίρκου.

                  Ο τζάρος. Καίγεται την Κυριακή το βράδυ, μετά τη μεγάλη παρέλαση.

                                        Ο κύριος Βενιζέλος. Ο ελέφαντας του τσίρκου.
                                                   Θα πατάει πάνω στο Σύνταγμα.


                     Η κυρία Διαμαντοπούλου. Αργότερα θα την ντύσουν, θα καθίσει σε ένα
               φωτοτυπικό και θα βγάζει τα οπίσθια της φωτοτυπία.!!! Δίπλα της μια φώκια του 
                        τσίρκου θα παίζει με ένα από τα DVD της κυρίας υπουργού!

                                                                               Ιδού!

                                                     Ο Έλληνας αμέριμνος καπνίζει.
                                Σε λίγο θα του επιτεθεί η Τρόικα με τη μορφή ακρίδων!

                                                 Πριν πάρουν σάρκα και ... φελιζόλ,
                                     οι φιγούρες πλάθονται με πηλό σε μικρογραφίες



Video από την επίσκεψη.

Γαλαζοαίματοι

     Η 12χρονη Αγγλίδα Polly Neti είναι ένα συνηθισμένο κορίτσι … μόνο που το αίμα της είναι … μπλε! Υπεύθυνο για την κατάσταση είναι το αντισυλληπτικό χάπι που έπαιρνε η μητέρα της, πριν μείνει έγκυος. 

Υποστηρίζεται πως στον κόσμο υπάρχουν 7.000 περίπου άτομα, των οποίων το αίμα έχει μπλε απόχρωση. Αποκαλούνται κυανητικοί. Στο αίμα τους ο σίδηρος έχει αντικατασταθεί από … χαλκό! Το χρώμα μπλε ιώδες, δηλαδή, προέρχεται από προσμείξεις σιδήρου και χαλκού.

Άλλο εντυπωσιακό; Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι κυανητικοί δεν υποφέρουν από τις συνήθεις ασθένειες του αίματος, καθώς τα μικρόβια αποτυχαίνουν όταν επιτίθενται στα κύτταρα του αίματος. Επιπλέον, το αίμα των κυανητικών πήζει πολύ πιο γρήγορα και οι τραυματισμοί, ακόμη και οι πιο σοβαροί, δεν προκαλούν αιμορραγία. Για τους παραπάνω λόγους, το μπλε αίμα θεωρείται η εξέλιξη του ανθρώπινου αίματος.


Ίσως, λοιπόν, και στους παλαιότερους χρόνους υπήρχαν άνθρωποι με μπλε αίμα, αφού στο Μεσαίωνα κάποιοι ιππότες με ευγενή καταγωγή λέγεται πως ήταν κυανητικοί λόγω του χαλκού στην πανοπλία τους. Από τότε, ονομαζόταν “γαλαζοαίματος” όποιος ήταν πλούσιος, με ευγενή καταγωγή και ξεχώριζε, λόγω της ανοσίας που του προσέφερε το αίμα του, από τους άλλους “κοινούς” θνητούς.
 
  Νιτσάκης Βασίλειος

Και μαθητές και αθλητές (συνέντευξη)

Όταν ετοιμάζαμε το αφιέρωμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, σκεφτήκαμε ότι όλοι αυτοί οι αθλητές-ήρωες που συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες ξεκίνησαν από μικρή ηλικία κάποιο άθλημα, δεν έγιναν κατευθείαν πρωταθλητές και Ολυμπιονίκες. Ήταν, δηλαδή, μαθητές σαν εμάς. Κοιτάξαμε γύρω μας και ανακαλύψαμε τρεις (θα υπάρχουν βέβαια κι άλλοι) συμμαθητές μας που αφιερώνουν χρόνο όχι μόνο στα μαθήματα αλλά και στον αθλητισμό. Γιατί το κάνουν;

Συνέντευξη: Χότζα Πέτρος, Χρυσαφίδου Στεφανία, Παντελίδου Δήμητρα.

1.                  Με ποιο άθλημα ασχολείσαι και από ποια ηλικία άρχισες να ασχολείσαι με αυτό το άθλημα;



Μανσινάκης Άγγελος:  Ασχολούμαι με το TAEKWONDO από 5 ετών.

Πατσίδου Μαρία:  Το άθλημα με το οποίο ασχολούμαι ονομάζεται άλμα εις ύψος και έχω ξεκινήσει από 12 ετών.

Μουρατίδου Μαρία:  Ασχολούμαι με δύο αθλήματα. Με το taekwondo itf από 7 ετών και με το kick boxing από 13 ετών.


2.                  Για ποιο λόγο ασχολήθηκες με το άθλημα αυτό; Σε παρότρυνε κάποιος;

Μανσινάκης:  Με παρότρυνε ο πατέρας μου, για να αποκτήσω αυτοπεποίθηση.
Πατσίδου:  Ασχολούμαι με αυτό το άθλημα, γιατί έχει μέλλον. Αυτός που με παρότρυνε να έρθω στο στίβο είναι ο προπονητής κος Σάκης Δημαράς.
Μουρατίδου:  Τα αθλήματα που κάνω πιστεύω ότι καταρχήν μου προσφέρουν ένα υγιές και γυμνασμένο σώμα. Ακόμα, μου δίνουν τη δυνατότητα να προστατεύσω τον εαυτό μου, όταν χρειαστεί. Τέλος, αυτό που κάνω μου αρέσει και μου προσφέρει ευχαρίστηση.


3.                  Τι πιστεύεις πως σου προσφέρει το άθλημα με το οποίο ασχολείσαι;

Μανσινάκης:  Πειθαρχία, αυτοσυγκέντρωση, αυτοέλεγχο.


4.                  Πόσες ώρες την ημέρα προπονείσαι;

Μανσινάκης:  Προπονούμαι 1,5 ώρα την ημέρα.
Πατσίδου:  Την ημέρα προπονούμαι περίπου 2 με 2,5 ώρες.
Μουρατίδου:  1,5 ώρα την ημέρα.


5.                  Πώς συνδυάζεις τα μαθήματα με το άθλημά σου;

Μανσινάκης:  Με καλό προγραμματισμό.
Πατσίδου:  Πρώτα κοιτάω να κάνω τα μαθήματα μου, γιατί αυτά προηγούνται και ύστερα όλα τα υπόλοιπα.


6.                  Στους αγώνες που έχεις συμμετάσχει έχεις περισσότερες νίκες ή ήττες;

Μανσινάκης:  Νίκες.
Πατσίδου:  Έχω περισσότερες νίκες.


7.                  Ποιες είναι οι διακρίσεις σου;

Μανσινάκης:  Το Δεκέμβριο του 2011 στους Πανελλήνιους αγώνες τάε κβον ντο στην κατηγορία 45-49 παίδων κατέλαβα την 4η θέση. Μια άλλη μεγάλη διάκρισή μου είναι η 1η θέση στους αγώνες της Χρυσούπολης το 2010.
Πατσίδου:  Το καλοκαίρι σε αγώνες στην Καβάλα έκανα επίδοση 1,50 μ. και ήμουν 1η. Ύστερα, στην προπόνηση, έκανα μια φορά 1,60 μ. Αν κάνω αυτήν την επίδοση σε κάποιον Πανελλήνιο Αγώνα, μπορεί να είμαι 2η στην Ελλάδα.
Μουρατίδου:  Το Σεπτέμβριο του 2011 στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες κικ μπόξινγκ, οι οποίοι διεξήχθησαν στην Ιταλία, στην κατηγορία -60 κορασίδων κατέλαβα την 3η θέση. Λίγο πριν, το Μάρτιο του 2011 στο Διασυλλογικό Πρωτάθλημα κικ μπόξινγκ, στη Λάρισα, ήμουν 2η .


8.                  Τραυματίστηκες ποτέ; Φοβάσαι τους τραυματισμούς ή τους συνήθισες;

Μανσινάκης:  Ναι, τραυματίστηκα. Δεν τους φοβάμαι, όμως, γιατί τους έχω συνηθίσει.
Πατσίδου:  Έχω τραυματιστεί αρκετές φορές πέφτοντας πάνω στον πήχη με τη μέση μου, αλλά το έχω συνηθίσει. Ίσα ίσα, τότε πεισμώνω και θέλω να περάσω τον πήχη.
Μουρατίδου:  Έχω τραυματιστεί πολλές φορές και πλέον δε φοβάμαι. Εξάλλου, εφόσον αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτά τα αθλήματα, είμαι έτοιμη για οποιονδήποτε τραυματισμό.


9.                  Θα συνεχίσεις να ασχολείσαι με το άθλημα αυτό;

Μανσινάκης:  Ναι.
Πατσίδου:  Θα συνεχίσω να ασχολούμαι με αυτό το άθλημα, γιατί έχει μέλλον και έτσι θέλω να φανταστώ το δικό μου.
Μουρατίδου:  Εννοείται πως θέλω να συνεχίσω να ασχολούμαι με αυτά τα αθλήματα, γιατί είναι κάτι που μου αρέσει, με γεμίζει και με κάποιον τρόπο εκτονώνομαι.


10.              Όταν μεγαλώσεις, θα ήθελες να είναι η μοναδική σου ασχολία, να ασχοληθείς δηλαδή επαγγελματικά;

Μανσινάκης:  Ό,τι και να κάνω, θα ήθελα το TAEKWONDO να είναι στη ζωή μου.

                                                       
11.              Πιστεύεις πως θα ήθελες κάποια περισσότερη βοήθεια από κάπου; Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να βελτιωθεί στην οργάνωση του αθλήματός σου;

Μανσινάκης:  Θα ήθελα να συμβάλλουν οικονομικά στις διοργανώσεις των αγώνων.


12.              Στο μέλλον θα ήθελες να γίνεις δάσκαλος-προπονητής σε κάποιον σύλλογο;

Μανσινάκης:  Ναι.
Πατσίδου:  Θα ήθελα πολύ να γίνω δασκάλα σε ένα σχολείο, όχι σε ένα σύλλογο, γιατί πιστεύω πως ο μισθός μου θα είναι μεγαλύτερος.
Μουρατίδου:  Δε θα είχα πρόβλημα να γίνω δασκάλα σε κάποιο σύλλογο. Αν δεν πραγματοποιήσω τα όνειρα που έχω τώρα για το μέλλον μου, σίγουρα θα ασχοληθώ με αυτό το επάγγελμα.


13.              Τους Ολυμπιακούς τους ονειρεύεσαι, έστω και ως όνειρο μόνο;

Μανσινάκης:  ΦΥΣΙΚΑ!!!
Μουρατίδου:  Οι Ολυμπιακοί δεν μπορώ να πω ότι είναι το όνειρό μου, αλλά η αλήθεια είναι πως θα το ήθελα.


14.              Πότε έχεις περισσότερη αγωνία, όταν δίνεις εξετάσεις στο σχολείο ή όταν έχεις έναν αγώνα;

Μανσινάκης:  Όταν δίνω εξετάσεις στο σχολείο.
Πατσίδου:  Δεν έχω αγωνία ούτε άγχος, γιατί ξέρω πως το άγχος και η αγωνία κάνουν κακό. Όταν είμαι σε ένα αγώνα συγκεντρώνομαι σε αυτό που κάνω. Επίσης, όταν δίνεις εξετάσεις δεν πρέπει να έχεις άγχος, γιατί, αν θα διαβάσεις, θα γράψεις.
Μουρατίδου:  Καταρχήν, όταν δίνω εξετάσεις στο σχολείο, δεν έχω αγωνία. Οπότε, πιο πολύ αγωνία έχω, όταν συμμετέχω σε κάποιον αγώνα.


15.              Υπάρχουν ζώνες στο άθλημά σου; Πόσες; Εσύ έχεις κάποια;

Μαύρη ζώνη                   Κίτρινη ζώνη

Πράσινη ζώνη                   Χωρίς ζώνη

Μανσινάκης:  Υπάρχουν 11 ζώνες. Έχω μαύρη ζώνη και 2 DAN.
Μουρατίδου:  Από τα αθλήματα που κάνω ζώνες υπάρχουν μόνο στο taekwondo itf, όχι στο kick boxing. Όλες οι ζώνες είναι 19, από τις οποίες οι 11 είναι οι έγχρωμες και οι 8 είναι οι μαύρες. Τις μαύρες τις παίρνεις κάθε φορά που ανεβαίνεις και DAN. Εγώ έχω μαύρη ζώνη και 1 DAN. 


16.              Μπορείς να δείρεις όποιον σε πειράξει; Να σε φοβόμαστε; 

Μουρατίδου:  Πιστεύω πως μπορώ να δείρω όποιον με πειράξει! Αν με προκαλέσετε πια τόσο πολύ, ναι, να με φοβάστε, αλλά αν δε με ενοχλήσετε, δεν υπάρχει λόγος να με φοβάστε!
Μανσινάκης:  Ναι, μπορώ! Δεν υπάρχει όμως λόγος να το κάνω. Όχι … να μη με φοβάστε! Κακό παιδί γίνομαι μόνο στο τερέν!






Αρχαία Ελλάδα και Ολυμπιακοί Αγώνες


      Τα Ολύμπια, οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην αρχαιότητα, ήταν η πιο σημαντική αθλητική οργάνωση της Αρχαίας Ελλάδας και διεξαγόταν από το 776 π.Χ. και κάθε τέσσερα χρόνια στην Ολυμπία. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες γινόταν προς τιμή του Ολυμπίου Διός, ο οποίος πίστευαν πως ευχαριστιόταν από τις εκδηλώσεις. Στα Ολύμπια έπαιρναν μέρος αθλητές απ’ όλη την Ελλάδα.

Τα τέσσερα χρόνια, η τετραετία μέχρι την έναρξη των επόμενων Ολυμπιακών Αγώνων, ονομαζόταν πενθετηρίς, καθώς οι αρχαίοι συμπεριλάμβαναν και τα δύο έτη της διοργάνωσης που σημάδευαν την αρχή και το τέλος της περιόδου. Η περίοδος των τεσσάρων χρόνων από τη μια διοργάνωση στην άλλη ονομαζόταν και Ολυμπιάδα. Η αρίθμηση των Ολυμπιάδων αποτελούσε και έναν τρόπο προσδιορισμού του χρόνου. Κάθε Ολυμπιάδα έπαιρνε το όνομα του νικητή του δρόμου σταδίου, του πιο δημοφιλούς αγωνίσματος.
Αρχαία Ολυμπία, το στάδιο.
Χρονολογείται περί τον 4ο αι. π.Χ.
 
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξαγόταν κατά την πρώτη πανσέληνο μετά το θερινό ηλιοστάσιο και διαρκούσαν πέντε ημέρες. Την τελευταία μέρα των Ολυμπιακών αγώνων γινόταν η απονομή των στεφάνων. Οι νικητές στεφανώνονταν με ένα κλαδί αγριελιάς από το ιερό δέντρο της Ολυμπίας. Με την απονομή του στεφανιού αναγγέλλονταν το όνομα του αθλητή μαζί με αυτό του πατέρα του και της πατρίδας του. Με την επιστροφή των ολυμπιονικών στην πόλη, γκρεμιζόταν τμήμα του τείχους της για την είσοδό τους, ενώ σε πολλές πόλεις προβλεπόταν η εφ’ όρου ζωής δωρεάν σίτιση του ολυμπιονίκη, μια προσφορά που έγινε και στο Σπύρο Λούη όταν κέρδισε το μαραθώνιο στους Ολυμπιακούς του 1896, τη χρονιά που αναβίωσαν οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες.


                                                                   Μια ολυμπιακή διοργάνωση το 536 π.Χ.

  Τσιτσεκίδου Αναστασία

Τα ολυμπιακά αθλήματα τότε και σήμερα

ΤΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ

Στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαιότητας, το 776 π.Χ., υπήρχε ένα και μοναδικό αγώνισμα, το στάδιο. Σταδιακά άρχισαν να προστίθενται και άλλα αγωνίσματα, όμως το στάδιο παρέμενε το δημοφιλέστερο αγώνισμα (όπως ο δρόμος 100 μέτρων σήμερα). Από αρκετά από τα αρχαία αγωνίσματα προέκυψαν κάποια σημερινά αθλήματα, των οποίων οι κανόνες δεν πολυδιαφέρουν από αυτούς των “προγόνων” τους. Στην αρχαιότητα αγωνίζονταν μόνο άντρες και μάλιστα γυμνοί.

1η- 776 π.Χ. Δρόμος σταδίου 200 μ.
      14η -724 π.Χ. Δίαυλος (2 στάδια) 400 μ.
      15η- 720 π.Χ. Δόλιχος (7-24 στάδια)2.000μ
      18η- 708 π.Χ. Πένταθλο και πάλη
      23η- 688 π.Χ. Πυγμή
      25η- 680 π.Χ. Τέθριππο
      33η- 648 π.Χ. Παγκράτιο και αγώνας ίππου κέλητος
      37η- 632 π.Χ. Δρόμος και πάλη παίδων
      38η- 628 π.Χ. Πένταθλο παίδων (μοναδική φορά)
41η- 616 π.Χ. Πυγμή παίδων
      65η -520 π.Χ. Οπλίτης δρόμος (2-4 στάδια)
      70η- 500 π.Χ. Απήνη (αρματοδρομία) (444 π.Χ) (84η, κατάργηση)
      93η- 408 π.Χ. Συνωρίς ίππων
      96η- 396 π.Χ. Αγώνας σαλπιγκτών και κηρύκων
      99η- 384 π.Χ. Τέθριππο πώλων
      128η- 268 π.Χ. Συνωρίς πώλων
      128η- 256 π.Χ. Αγώνας πώλου κέλητος
      145η -200 π.Χ. Παγκράτιο παίδων

Εισαγωγή αγωνισμάτων στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες (πηγή: www.sch.gr)

Δρόμος

Ως μοναδικό αγώνισμα στην αρχή, διαρκούσε μία ημέρα. Τα είδη δρόμων ήταν τέσσερα: το στάδιο, ο δίαυλος, ο δόλιχος και ο οπλίτης. Το στάδιο ήταν το δημοφιλέστερο αγώνισμα και διεξαγόταν σε ένα στίβο μήκους 600 ποδιών ή 192,28 μέτρων. Στο δίαυλο οι αθλητές κάλυπταν δύο φορές τη διαδρομή του σταδίου. Ο δόλιχος ήταν δρόμος αντοχής και η απόστασή του ποικίλλει ανάλογα με τις εποχές από 7 έως 24 στάδια. Στον οπλίτη οι αθλητές κάλυπταν απόσταση δύο σταδίων, αλλά αγωνίζονταν φορώντας χάλκινη αμυντική πανοπλία.

Άλμα

Η διεξαγωγή του άλματος γινόταν σε ένα σκαμμένο παραλληλόγραμμο χώρο, ο οποίος ήταν γεμάτος με μαλακό χώμα. Γινόταν, χωρίς να είναι υποχρεωτικό, χρήση αλτήρων, που ήταν λίθινα βάρη και τα χρησιμοποιούσαν οι αθλητές για να βοηθηθούν στην πραγματοποίηση του άλματος.

Δίσκος

Η δισκοβολία είχε μακρά παράδοση στον ελληνικό χώρο. Οι διάμετροι των δίσκων κυμαίνονταν από 17 έως 32 εκ. και το βάρος από 1,3 έως 6,6 κιλά. Στους αγώνες βέβαια όλοι οι αθλητές αγωνίζονταν με τον ίδιο δίσκο. Ο τρόπος ρίψης του δίσκου δε διέφερε πολύ από τον σημερινό τρόπο.

Ακόντιο

Η διαφορά με το σημερινό αγώνισμα είναι η χρήση της αγκύλης, μίας δερμάτινης λωρίδας που την έδεναν οι αθλητές στο κέντρο βάρους του ακοντίου σχηματίζοντας μία θηλιά, μέσα από την οποία περνούσαν τα δάχτυλά τους.

Πάλη

Υπήρχαν δύο είδη πάλης, η όρθια πάλη και η κάτω πάλη. Στην πρώτη, ο νικητής έπρεπε να ρίξει τρεις φορές κάτω τον αντίπαλο, ενώ στη κάτω πάλη νικητής ανακηρύσσονταν αυτός που θα ανάγκαζε τον αντίπαλο να παραδεχτεί την ήττα του.

Η πυγμή (πυγμαχία)
Οι αθλητές είχαν δερμάτινες λουρίδες δεμένες στα χέρια τους, για να κρατάνε σταθερά τα δάχτυλα και την άρθρωση του καρπού. Ο αγώνας τελείωνε όταν ένας από τους δύο αθλητές παραδεχόταν την ήττα του ή έπεφτε αναίσθητος.

Παγκράτιο

Συνδύαζε την πάλη με την πυγμή. Οι αθλητές δε φορούσαν ιμάντες στα χέρια τους και η ανακήρυξη του νικητή γινόταν όπως και στην πυγμή.

Πένταθλο

Ήταν σύνθετο αγώνισμα που απαρτίζονταν από τα εξής αγωνίσματα: άλμα, δρόμος, ακόντιο, δίσκος και πάλη. Επειδή ήταν σχεδόν ακατόρθωτο ο ίδιος αθλητής να νικήσει και στα πέντε αγωνίσματα, έχει επικρατήσει η υπόθεση, σύμφωνα με αρχαίες μαρτυρίες, ότι αρκούσε η νίκη σε τρία από αυτά.

Ιππικά αγωνίσματα

Τα αγωνίσματα αυτά ήταν εντυπωσιακά και διεξαγόταν στον ιππόδρομο της Ολυμπίας. Τα αρματοδρομικά αγωνίσματα ήταν το τέθριππο, ένα άρμα με τέσσερα άλογα, η απήνη, άρμα που το έσερναν δύο ημίονοι (μουλάρια), η συνωρίδα, άρμα με δύο άλογα, το τέθριππο πώλων, άρμα με τέσσερα πουλάρια, και η συνωρίδα πώλων, άρμα με δύο πουλάρια.
Τα ιπποδρομικά αγωνίσματα ήταν η ιπποδρομία τελείων κελητών, δηλαδή αγώνισμα με αναβάτη πάνω σε άλογο, η κάλπη, δηλαδή ιπποδρομίες φοράδων, και οι ιπποδρομίες πώλων.


ΤΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ 1896

Στίβος, πάλη, άρση βαρών, γυμναστικά αγωνίσματα, κολύμβηση, ποδηλασία, σκοποβολή, ξιφασκία, αντισφαίριση (τένις).



Νίκος Γκάλης


Νίκος Κακλαμανάκης
 
Πύρρος Δήμας
 


Βούλα Πατουλίδου
 




Η δικιά μας Πηγή Δεβετζή
ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ


Η υπερπροσπάθεια
   Αντιπτέριση (μπάντμιντον), αντισφαίριση (τένις), άρση βαρών, γυμναστική, επιτραπέζια αντισφαίριση (πιγκ-πογκ), ιππασία, ιστιοπλοΐα, καλαθοσφαίριση (μπάσκετ), κανόε-καγιάκ, υγρός στίβος, κωπηλασία, μοντέρνο πένταθλο, μπέιζμπολ, πάλη, πετοσφαίριση (βόλεϊ), ποδηλασία, ποδόσφαιρο, πυγμαχία, σκοποβολή, σόφτμπολ, στίβος, τάεκ-βο-ντο, τζούντο, τοξοβολία, τρίαθλο, χειροσφαίριση (χάντμπολ), ξιφασκία, χόκει.

                                                                                                         Χότζα Άννα